اهداف اصلی نظام حسابداری بخش عمومی

1) کمک به بخش عمومی برای ایفا و ارزیابی مسیٔولیت پاسخگویی عمومی

2) تامین نیازهای اطلاعاتی استفاده کنندگان ازگزارشات مالی واحدهای گزارشگر

3) ایجاد بستر لازم جهت استخراج و محاسبه دقیق بهای تمام شده برنامه ها , فعالیتها , خدمات و محصولات در راستای بودجه ریزی مبتنی بر عملکرد.

ساختار نظام حسابداری و گزارشگری مالی بخش عمومی

نظام حسابداری بخش عمومی دارای اجزای متعددی می باشد که هر یک به تفصیل در این نظام، تعریف و محدوده آن مشخص شده است. این اجزا شامل: مفاهیم و استانداردها، ساختار و تشکیلات بخش مالی، فهرست حساب ها، روش گردش عملیات، کدگذاری مراکز هزینه، دستورالعلهای حسابداری، نحوه رسیدگی و گزارشگری مالی و مدیریتی است.

اجزای نظام حسابداری بخش عمومی به صورت یک زنجیره متصل به هم میباشند، لذا رعایت تمامی اجزا برای دستیابی به اهداف فوق الذکر ضروری است.

مفاهیم و تعاریف

الف - تعاریف

با توجه به اینکه مبنای تهیه دستورالعملهای حسابداری نظام حسابداری، مفباهیم نظری و استانداردهای حسابداری بخش عمومی میباشد، لذا تعاریف و گزارشهای مورد استفاده در این نظام بر اساس استانداردهای مذکور به شرح ذیل است:

1) مبنای تعهدی: مبنایی است که بر اساس آن معاملات و سایر رویدادهای مالی در زمان وقوع (و نه فقط در زمان دریافت یا پرداخت وجه نقد) شناسایی و در اسناد و مدارک حسابداری ثبت میشود و در صورتهای مالی دوره مربوط انعکاس مییابد. عناصر شناسایی شده بر اساس مبنای تعهدی شامل داراییها، بدهیها، ارزش خالص، در آمدها و هزینه ها هستند.

2) سال مالی: یکسال هجری شمسی است که از اول فروردین ماه هر سال آغاز و به پایان اسفند ماه همان سال ختم میشود.

3) دارایی: منبع تحت کنترلی است که برای واحد گزارشگر دارای منافع اقتصادی یا توان خدمت رسانی می باشد.

4) بدهی: تعهد فعلی واحد گزارشگر است که ایفای آن مستلزم خروج منابع از واحد گزارشگر خواهد بود.

5) ارزش خالص: عبارت است از ارزش کل داراییها منهای ارزش کل بدهیهای واحد گزارشگر.

6) درآمد: عبارت است از افزایش در داراییها، کاهش در بدهیها، و یا ترکیبی از هر دو که منجر به افزایش ارزش خالص طی دوره میشود.

7) هزینه: عبارت است از کاهش در داراییها، افزایش در بدهیها، یا ترکیبی از هر دو که منجر به کاهش ارزش خالص طی دوره میشود.